[Nr ewidencyjny: 24]
Malarz i grafik. Edukację artystyczną rozpoczął w Szkole Sztuk Pięknych w Wilnie, która działała w latach 1940-1941. Po II wojnie kontynuował naukę malarstwa i grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika – dyplom w pracowni malarstwa Tymona Niesiołowskiego w 1951 roku. Jeszcze w czasie studiów, w 1948, podjął pracę w Liceum Technik Plastycznych w Bydgoszczy, prowadząc zajęcia z malarstwa i rysunku. Od 1960 roku jest pracownikiem dydaktycznym na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Zakładzie Malarstwa; był jego kierownikiem w latach 1981-1984. Jednocześnie w latach 1974-1984 był dyrektorem Instytutu Artystyczno-Pedagogicznego. Od 1968 roku docent – habilitacja w PWSSP w Gdańsku. Na początku lat dziewięćdziesiątych otrzymał nominację profesora nadzwyczajnego UMK. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków oraz formacji artystycznej „Grupa Toruńska”.
Swoje prace (malarstwo, grafikę i rysunki) prezentował na ponad 20 wystawach indywidualnych oraz wielu wystawach zbiorowych, zarówno w kraju jak i za granicą (m.in. udział w Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim „Arsenale” – 1955) . Jego prace znajdują się w wielu muzeach oraz kolekcjach prywatnych, m.in. w Polsce, Anglii, Rosji i USA.
Bibl.:
-
Malarstwo i grafika Zygmunta Kotlarczyka (katalog wystawy, oprac. A. Sciepuro, Muz. Okręgowe w Toruniu;
-
Kształcenie Artystyczne w Wilnie i Jego Tradycje (redakcja: Jerzy Malinowski, Michał Woźniak, Ruta Janoniene), Toruń – Wilno 1996, s. 222.